Αναζήτηση

Μαθήματα!

1. Αγορά μελισσοσμηνών

2. Ο αρχάριος και το ξεκίνημα

3. Αποφυγή λαθών στην Μελισσοκομία

4. Η κυψέλη

5. Αισθήσεις μελισσών

6. Το σώμα των μελισσών

7. Φυλές μελισσών

8. Πρέπει η βασίλισσα να γεννά στον όροφο;

9. Τροφές των μελισσών

10. Απλές Χειμωνιάτικες Επιθεωρήσεις

Ανθοφορίες Απριλίου

Αγριογεράνι

Αγριοτριανταφυλλιά

Ανεμώνη

Ανοιξιάτικο ρείκι

Αρμυρίκι

Ασφόδελος

Βρούβα

Δενδρολίβανο

Καψέλλα

Κουτσουπιά

Ροή twitter

Tweets by @Melissomania

Διαφημίσεις

Επικοινωνία

Άρθρα > Μελισσοπαίδεια > Φυτά

Παλιούρι

Πέμπτη 15 Μαΐ 2014, 20:04 | Κώστας Μυγδανάλευρος

Συλλέκτρια νέκταρος σε ταξιανθία παλιουριού (Paliurus spina-christi)

Το επιστημονικό του όνομα είναι Paliurus spina-christi. Λέγεται τσαλί, πάλιουρας, αγκαθιά, αγκάθι της Ιερουσαλήμ, αγκάθι του Χριστού, γιατί από το φυτό αυτό ο Ρωμαίος στρατιώτης έκανε το αγκάθινο στεφάνι που έβαλε στο κεφάλι του Χριστού πριν την σταύρωση του. Κατά τόπους βεβαίως το συναντάμε με τα παραπάνω αλλά και άλλα ονόματα.
Το παλιούρι παράγει μέλι άριστης ποιότητος, φωτεινού κίτρινου χρώματος.
Το παλιούρι είναι ένα πολύ σκληρό και ανθεκτικό φυτό. Το ριζικό του σύστημα εκμεταλλεύεται άριστα την υγρασία του εδάφους και έτσι μπορεί και επιβιώνει τόσο σε άγονα εδάφη όσο και σε εύφορα. Είναι θάμνος και σπάνια ξεπερνά σε ύψος τα 5 μέτρα. Είναι γνωστό σε όλες τις χώρες της Μεσογείου και ανατολικά φθάνει μέχρι το Ιράν και το Αφγανιστάν.

Ταξιανθία παλιουριού (Paliurus spina-christi)Οι καρποί του είναι στρόγγυλοι σαν μικροί δίσκοι, διαμέτρου μέχρι 3 εκατοστά, ξυλώδεις και όπου πέσουν βλασταίνουν εύκολα.

Άριστο μελισσοκομικό φυτό με μεγάλη νεκταροέκκριση και ταυτόχρονη παραγωγή γύρης, χρώματος έντονου κίτρινου. Το πλήθος των λουλουδιών του σε ταξιανθία αλλά και σε συνδυασμό με τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά το κάνουν να είναι πολύ ελκυστικό για τις μέλισσες. Θα πρέπει να αναφέρουμε πως η νεκταροέκκρισή του επηρεάζεται αρνητικά από τον άνεμο, ο οποίος στεγνώνει το νέκταρ πάνω στα άνθη, αλλά και από την βροχή που, αντιθέτως, ξεπλένει το νέκταρ από τα άνθη.

Το παλιούρι παράγει μέλι άριστης ποιότητος, φωτεινού κίτρινου χρώματος, με πολύ καλό ιξώδες. Αν το επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες και σε τόπους που υπάρχει μεγάλος αριθμός φυτών παλιουριάς, ένα δυνατό μελίσσι μπορεί άνετα να συλλέξει μέχρι και δώδεκα κιλά μέλι άριστης ποιότητας.

Έχει αναφερθεί πως τα μελίσσια στην εποχή άνθισης του παλιουριού κάνουν θαυμάσιες βασίλισσες, γιατί είναι πολύ καλά ταϊσμένες σε βασιλικό πολτό από την πολύ και φρέσκια γύρη που μπαίνει στις κυψέλες.

Οι μετακινήσεις των μελισσοκόμων για το παλιούρι γίνονται κάθε χρόνο και πιο νωρίς. Το ίδιο και φέτος, επειδή η άνοιξη ήρθε πολύ μπροστά αλλά και ο χειμώνας ήταν ήπιος, το παλιούρι ξεκίνησε απο νωρίς τις εκκρίσεις του.

Η διάρκεια άνθισης του είναι περίπου δύο εβδομάδες, ικανός χρόνος ακόμη και οι παραφυάδες να κτίσουν κεριά, να γεμίσουν γύρη, μέλια και να αναπτυχθούν σε καλό βαθμό.

Σημαντικό είναι να αναφέρουμε πως κάποιες χρονιές, πριν την άνθισή του, τα φύλλα του καλύπτονται και από μια αφίδα που δημιουργεί μελίτωμα και το εκμεταλλεύονται τα διάφορα έντομα και βεβαίως και οι μέλισσες.

Μπουμπούκια και άνθος σε ταξιανθία Παλιουριού(Paliurus spina-christi)Σοβαρό γίνεται το πρόβλημα με την κάθε χρόνο μεγαλύτερη απώλεια εδαφοκάλυψης παλιουριάς, λόγω πυρκαγιών για καθαρά κτηνοτροφική χρήση και βοσκή. Τώρα με την οικονομική κρίση, θα μειωθούν ακόμη περισσότερο οι εκτάσεις με παλιουριές, για την κάλυψη αναγκών καλλιέργειας γης νέων γεωργών και καλλιεργητών, αφού ο κόσμος πλέον εγκαταλείπει τα μεγάλα αστικά κέντρα και επιστρέφει στην επαρχία και τα χωριά για την επιβίωση του.

Ο μύθος
Ένας τσιγκούνης και σκληρόκαρδος έμπορας ενδυμάτων με το όνομα Πάλιουρας, δεν βοηθούσε καθόλου τους φτωχούς και κατατρεγμένους της ζωής. Κάθε φορά που κάποιος πήγαινε να ζητήσει ελεημοσύνη, τον έδιωχνε με τον χειρότερο τρόπο, βρίζοντας και σπρώχνοντάς τον έξω από το κατάστημα του.

Τις δεκάρες που κέρδιζε κλέβοντας τον κόσμο τις περνούσε σε κλωστές και τις είχε πάντα επάνω του κρεμασμένες. Με τον θάνατό του ο θεός τον έκανε φυτό, το γνωστό μας παλιούρι. Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που κάποιος περαστικός διαβάτης περάσει δίπλα του, ο Πάλιουρας, του υπενθυμίζει πιάνοντας με τα αγκάθια του κάποιο σημείο του ρούχου του σαν να του λέει: Κι αυτό το ρούχο δικό μου ήταν!

Οι περασμένες δεκάρες στα σχοινιά φαίνονται καθαρά όταν πέσουν τα φύλλα τον Οκτώβρη. Είναι οι χαρακτηριστικοί καφέ ξυλώδεις καρποί του παλιουριού.

Τελευταία τροποποίηση: 13/5/2016, 12:49