Άρθρα > Μελισσοπαίδεια > Φυτά

Αμυγδαλιά

Δευτέρα 10 Μαρ 2014, 11:36 | Κ. Μυγδανάλευρος

Άνθος Αμυγδαλιάς χωρίς τα πέταλα, με ορατό το χρώμα και σχήμα των σέπαλων αλλά και των στημόνων

Είπα στην αμυγδαλιά, μίλησε μου για τον Θεό. Και η αμυγδαλιά άνθισε. (Ν. Καζαντζάκης)

Η αμυγδαλιά, προάγγελος της άνοιξης και του έρωτα, ενέπνευσε τον ποιητή Γεώργιο Δροσίνη να γράψει την Ανθισμένη αμυγδαλιά και τον θεατρικό συγγραφέα Δημήτρη Γιαννουκάκη να γράψει θεατρικό και κινηματογραφικό έργο με τον ίδιο τίτλο. Επίσης, παγκόσμια γνωστό το τραγούδι "Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά", σύνθεση Γιώργου Κωστή.

Μέρη του ξύλου της αμυγδαλιάς χρησιμοποιούνται στην ξυλογλυπτική αλλά και στην κατασκευή στομίων του παραδοσιακού μουσικού οργάνου Γκάιντα.

Μυθολογία
Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης. Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα.

Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς συμφώνησε εφόσον της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας.

Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη. Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
Το κάθε άνθος αμυγδαλιάς περιέχει περίπου 15 έως 25 στήμονες με πολύ καλή και πλούσια σε συστατικά γύρη

Ιστορία
Πραγματικά αρχαίο δένδρο στην Μεσόγειο και ειδικά στην ανατολική περιοχή της. Γνωστή στην Αίγυπτο πριν από το 1300 π.Χ. (αμύγδαλα βρέθηκαν στον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών). Από τον 5ο αιώνα π.Χ. ευρίσκεται σαν εδώδιμο στην χώρα μας. Από την Ελλάδα τον 2ο αιώνα π.Χ. διαδίδεται στην Ιταλική χερσόνησο και η Λατινική του ονομασία του αμυγδάλου είναι nux Greacum που σημαίνει Ελληνικό καρύδι.

Γεωργία
Η αμυγδαλιά είναι από τα ανθεκτικά καρποφόρα δένδρα στην ξηρασία, διότι το ριζικό της σύστημα κάνει μεγάλη εκμετάλλευση της υγρασίας του εδάφους.

Το επιστημονικό της όνομα είναι Prunus dulcis, σε ύψος ξεπερνά τα οκτώ μέτρα.

Τα άνθη της αμυγδαλιάς είναι λευκορόδινα με πέντε πέταλα. Επειδή αναπτύσσονται πριν να βγούν φύλλα, η αμυγδαλιά χρησιμοποιείται σαν καλλωπιστικό σε πάρκα, κήπους και αυλές.

Οι καρποί της αμυγδαλιάς είναι φτωχοί σε πρωτεΐνες και άλλα συστατικά όπως σίδηρο, ασβέστιο φώσφορο και βιταμίνες, είναι όμως πλούσιοι σε ποσοστό λιπαρών ουσιών.
Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες δεν είναι όλες ανεμόφιλες και η επικονίαση τους γίνεται από τα έντομα και ειδικά τις μέλισσες.

Συλλέκτρια γύρης σε άνθος Αμυγδαλιάς (Prunus dulcis)Μελισσοκομικό ενδιαφέρον
Το νέκταρ της αμυγδαλιάς είναι πλούσιο σε σάκχαρα. Το κάθε άνθος αμυγδαλιάς περιέχει περίπου 15 έως 25 στήμονες με πολύ καλή και πλούσια σε συστατικά γύρη.

Αν παρατηρήσουμε τις συλλέκτριες γύρης όταν ευρίσκονται στο άνθος της αμυγδαλιάς, σχεδόν κολυμπούν πάνω και μέσα στους γυρεοδότες ανθήρες. Κάθε τριχίδιο του σώματός τους γεμίζει με, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, ανοιχτόχρωμη κίτρινη γύρη.

Η μεταφορά των μελισσιών στις καλλιεργούμενες εκτάσεις με αμυγδαλιές, έχει σαφώς αμφίδρομη ωφέλεια, τόσο για τους καλλιεργητές με την επικονίαση όσο και για τους μελισσοκόμους με την ανάπτυξη των μελισσιών τους.

Η παραμονή των μελισσιών στις αμυγδαλιές φτάνει σχεδόν τις 25 μέρες, αυτό οφείλεται στις διάφορες ποικιλίες και την χρονική διαφορά άνθησης και διάρκεια κάθε ποικιλίας.
Πριν το τέλος των ανθοφοριών καλό είναι να απομακρύνουμε τις κυψέλες διότι αρχίζουν τα ραντίσματα τόσο με μυκητοκτόνα όσο και με εντομοκτόνα.

Ποικιλίες που έχουμε είναι: Ρέτσους, η οποία είναι και η πιο ανθεκτική, Φερανιά από Γαλλία, Τέξας από Αμερική, Καλογεράτα από Χίο, Λασιθίου, Βοιωτίας,  κλπ.
Οι Έλληνες καλλιεργητές πρέπει να γνωρίζουν πως εφαρμογή φυτοφαρμάκων κατά την διάρκεια της ημέρας κάνει κακό στην παραγωγή τους

Τελευταία τροποποίηση: 13/4/2015, 12:34

Διαβάστε ακόμη:

Αγριοσουσαμιά ή Αγριοβαμβακιά
Ηλιοτρόπιο ή αγριοσουσαμιά ή αγριοβαμβακιά, ηλιοτρόπιο, ασπράκι και με άλλα ονόματα το συναντάμε σε ολόκληρο τον γεωγραφικό...

Φαρμακιά ή διαβολόχορτο
Άλλες ονομασίες αυτού του φυτού είναι: μήλο του διαβόλου, διαβολοζιζάνιο, σάλπιγγα του διαβόλου, στραμόνιο, ντατούρα και άλλα. Φύεται σε όλη την γη εκτός από τις αρκτικές περιοχές, Στην Ελλάδα το συναντάμε...

Καλαμπόκι
Ο αραβόσιτος, το γνωστό μας καλαμπόκι είναι ένα δημητριακό που πατρίδα του θεωρείται η Κεντρική Αμερική και συγκεκριμένα το Μεξικό. Έξω από την Αμερικανική ήπειρο, διαδόθηκε πρώτα στην Ευρώπη και...

Κουμαριά
Η Κουμαριά είναι θάμνος αειθαλής, φτάνει περίπου τα 3 μέτρα, αλλά μερικές γίνεται ολόκληρο δένδρο. Είναι πολύ ανθεκτικό φυτό με πλούσιο ριζικό σύστημα που κάνει άριστη ...

Φθινοπωρινό ρείκι
Η σουσούρα ή Έρικα είναι αυτοφυές φυτό και γίνεται μικρός θάμνος. Είναι φυτό ικανό να καλύψει ολόκληρες πλαγιές αλλά και μεγάλες εκτάσεις. Πότε το βρίσκουμε μόνο του και πότε μαζί με κουμαριές...

Μουσμουλιά
Είναι αειθαλές δέντρο, ιθαγενές της Κίνας και της Ιαπωνίας. Στην Ελλάδα εισήχθη στα μέσα του 19ου αιώνα. Το ύψος της ξεπερνά τα έξι μέτρα, τα φύλλα της είναι δερματώδη, σκληρά σε σκούρο πράσινο χρώμα...

Σχόλια